Γυναικείες θεότητες (ακριβέστερα, θαλάσσιοι δαίμονες) της Ελληνικής Μυθολογίας. Στην επικρατέστερη εκδοχή θεωρούνται θυγατέρες του ποτάμιου θεού Αχελώου και της Μούσας Μελπομένης.
Συνήθως είναι αριθμητικά τρείς. Ωστόσο ως Σειρήνες αναφέρονται η Μόλπη, η Αγλαοφήμη, η Λίγεια, η Θελξιέπεια, η Παρθενόπη, η Αγλαοφώνη, η Πεισινόη, η Λευκωπία.
Αναφέρονται για πρώτη φορά στην Οδύσσεια ως κατοικούσες σε μία νήσο του Τυρρηνικού πελάγους, στην Δυτική Μεσόγειο. Με την μουσική τους προσείλκυαν τους ναύτες των πλοίων που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στην συνέχεια την καταστροφή τους.
Τόσο ο Οδυσσέας όσο και οι Αργοναύτες πέρασαν από την περιοχή τους αλλά κατόρθωσαν τελικά να διαφύγουν χωρίς απώλειες.
Ο Οδυσσέας ξέφυγε από τη γοητεία τους, διατάζοντας τους άντρες του να βουλώσουν τα αυτιά τους με κερί και αυτόν να τον δέσουν στον ιστό του πλοίου.
Όσον αφορά τους Αργοναύτες, αυτοί διέφυγαν επειδή ο Ορφέας, με τις μελωδίες της λύρας του, υπερκάλυψε τις φωνές τους.
Η νήσος των Σειρήνων ή Σειρηνουσσών δεν είναι επακριβώς ταυτοποιημένη ούτε και μυθολογικά. Οι διάφοροι μελετητές έχουν προτείνει πάμπολλες τοποθεσίες. Ωστόσο κατά την επικρατούσα άποψη βρισκόταν στην παραλία της Καμπανίας πλησίον της Νεάπολης.
Θέμα: Σειρήνες 
